Włączenie do diety pacjenta żywności specjalnego przeznaczenia medycznego stanowi pierwszą metodę interwencji z zakresu leczenia żywieniowego. Decyzję o jej rozpoczęciu podejmuje się w sytuacji, w której pacjent nie jest w stanie pokryć swojego zapotrzebowania na składniki pokarmowe, spożywając dietę tradycyjną, doustną, bądź gdy taki sposób odżywiania jest dla niego niewystarczający. Podstawową zaletą żywności specjalnego przeznaczenia medycznego jest jej skład oraz niewielka objętość, co znajduje zastosowanie zwłaszcza w przypadku chorych ze zmniejszonym apetytem.

Leczenie choroby nowotworowej może wiązać się z licznymi powikłaniami, które bezpośrednio wpływają na powodzenie terapii. Zdaniem specjalistów, odpowiednio przygotowując się do leczenia onkologicznego, sytuację tę można poprawić³.