Arginina, aminokwas o szerokim spektrum działania, pełni kluczową rolę w wielu procesach metabolicznych. Pomimo że organizm ludzki potrafi syntetyzować argininę, w warunkach stresu metabolicznego, chorób czy intensywnego wysiłku fizycznego jej endogenna produkcja może być niewystarczająca, co stwarza zapotrzebowanie na jej dostarczanie z zewnątrz. Arginina znajduje szerokie zastosowanie w medycynie, zwłaszcza w leczeniu schorzeń wątroby, onkologii oraz w kontekście terapii regeneracyjnych, jednak jej stosowanie wymaga precyzyjnego dozowania, aby uniknąć potencjalnych skutków ubocznych.

Leczenie żywieniowe pacjentów po chorobie krytycznej stanowi kluczowy element wpływający na wyniki terapeutyczne, wskaźniki śmiertelności oraz długoterminowe rokowanie. Zaspokojenie indywidualnych potrzeb energetycznych i białkowych w okresie rekonwalescencji, zarówno w krótkoterminowym, jak i długoterminowym okresie po hospitalizacji, jest fundamentem skutecznej rehabilitacji. Wymaga to zastosowania spersonalizowanego podejścia żywieniowego, w tym modyfikacji diety pacjenta oraz, w razie wskazań, wdrożenia żywienia dojelitowego lub pozajelitowego.

Przewlekłe gojenie ran to duży problem zarówno dla lekarzy, jak i dla pacjentów. Wpływa ono nie tylko na jakość życia, ale również stwarza realne ryzyko powikłań. W terapii gojenia ran, oprócz leczenia i odpowiedniej opieki pielęgniarskiej, należy zwrócić dodatkowo uwagę na wsparcie żywieniowe chorych. Może ono bowiem przyspieszyć proces gojenia.

Wywiad z prof. dr hab. n. med. Sylwią Małgorzewicz, Vice-Prezesem Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu (POLSPEN), Kierownikiem Katedry Żywienia Klinicznego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, specjalistą chorób wewnętrznych i nefrologii.

Uszkodzenie nerek powoduje szereg zmian w funkcjonowaniu wielu narządów, obniżenie apetytu, a w konsekwencji pogorszenie stanu odżywienia. Polskie badania pokazują, że około 20–30% pacjentów z PChN wykazuje cechy niedożywienia i wymaga interwencji żywieniowej.

Sarkopenia wiąże się ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia szerokiego zakresu działań niepożądanych, w tym upośledzenia sprawności ruchowej, zwiększonej zachorowalności i śmiertelności².

Termin „immunożywienie” odnosi się do stosowania w leczeniu żywieniowym substancji o działaniu immunomodulującym. Są to bioaktywne składniki, które mają wpływ na funkcjonowanie układu odpornościowego. Działanie immunomodulujące wykazują m.in. wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (zwłaszcza kwasy EPA i DHA), arginina, glutamina, a także nukleotydy. Składniki te stosowane są zarówno w formie suplementacji pojedynczej, jak również w połączeniu (np. w żywności specjalnego przeznaczenia medycznego). Mogą być stosowane zarówno w żywieniu doustnym, dojelitowym (żywienie enteralne) i pozajelitowym (żywienie parenteralne). Zapotrzebowanie na składniki immunomodulujące wzrasta zwłaszcza w czasie stresu metabolicznego i nasilonego katabolizmu¹.

Kacheksja nowotworowa jest wieloczynnikowym zespołem, który charakteryzuje się ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną oraz złożonymi zaburzeniami metabolicznymi. Objawia się m.in. rozpadem białek, nasilonym procesem lipolizy, insulinoopornością, zwiększonym wydatkiem energetycznym oraz zmniejszonym spożyciem pokarmu^{1, 2}.

Wywiad z dr n. o zdr. Magdaleną Milewską – Adiunktem w Zakładzie Dietetyki Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, członkiem Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu.

W ostatnich wytycznych dotyczących podstawowej opieki zdrowotnej, ESPEN promuje aktywne zaangażowanie lekarzy rodzinnych w opiekę żywieniową. Eksperci podkreślili znaczenie wczesnego wykrywania niedożywienia poprzez badania przesiewowe i diagnozę, zwłaszcza u osób z czynnikami ryzyka.

Kwas masłowy od wielu lat stanowi korzystne uzupełnienie leczenia wielu schorzeń przewodu pokarmowego. Coraz częściej zwraca się uwagę na celowość, a właściwie potrzebę stosowania suplementacji maślanem u pacjentów poddanych przygotowaniu do leczenia, czyli prehabilitacji i kontynuacji tej podaży w opiece po leczeniu czyli rehabilitacji.