
Optymalizacja leczenia żywieniowego u pacjentów po chorobie krytycznej: Zapotrzebowanie na energię i białko w procesie rekonwalescencji
Leczenie żywieniowe pacjentów po chorobie krytycznej stanowi kluczowy element wpływający na wyniki terapeutyczne, wskaźniki śmiertelności oraz długoterminowe rokowanie. Zaspokojenie indywidualnych potrzeb energetycznych i białkowych w okresie rekonwalescencji, zarówno w krótkoterminowym, jak i długoterminowym okresie po hospitalizacji, jest fundamentem skutecznej rehabilitacji. Wymaga to zastosowania spersonalizowanego podejścia żywieniowego, w tym modyfikacji diety pacjenta oraz, w razie wskazań, wdrożenia żywienia dojelitowego lub pozajelitowego.