Udostępnij:
Optymalizacja leczenia żywieniowego u pacjentów po chorobie krytycznej: Zapotrzebowanie na energię i białko w procesie rekonwalescencji
Leczenie żywieniowe pacjentów po chorobie krytycznej stanowi kluczowy element wpływający na wyniki terapeutyczne, wskaźniki śmiertelności oraz długoterminowe rokowanie. Zaspokojenie indywidualnych potrzeb energetycznych i białkowych w okresie rekonwalescencji, zarówno w krótkoterminowym, jak i długoterminowym okresie po hospitalizacji, jest fundamentem skutecznej rehabilitacji. Wymaga to zastosowania spersonalizowanego podejścia żywieniowego, w tym modyfikacji diety pacjenta oraz, w razie wskazań, wdrożenia żywienia dojelitowego lub pozajelitowego.
Leczenie żywieniowe po chorobie krytycznej ma udowodniony wpływ na efekt leczenia i śmiertelność oraz długotrwałe rokowanie. W trakcie rekonwalescencji istotne jest pokrycie zapotrzebowania pacjenta na białko i energię – bezpośrednio po chorobie oraz w długim czasie po hospitalizacji. Wymaga to zindywidualizowanego wsparcia żywieniowego poprzez indywidualną modyfikację jadłospisu oraz zastosowanie doustnej żywności medycznej, lub u pacjentów ze wskazaniami – żywienia dojelitowego lub pozajelitowego – początkowo w warunkach szpitalnych, następnie domowych.
Chcesz przeczytać więcej?
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
O autorze
dr n. med. Anna Zmarzły
czytam artykułyPracuje w Ośrodku Żywienia Klinicznego w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznych im J.Gromkowskiego oraz KLinice Chorób Wewnętrznych i Żywienia Klinicznego PWRR. Specjalizuje się w leczeniu żywieniowych. Jest członkinią zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego oraz kilku innych towarzystw naukowych. Od kilkunastu lat wykłada na certyfikowanych kursach, konferencjach medycznych oraz studiach podyplomowych dla lekarzy, pielęgniarek, dietetyków i farmaceutów. Jest współautorką standardów, rekomendacji oraz podręczników z zakresu Żywienia Klinicznego.